Na twee weken radiostilte, nu weer terug op het blogfront.
De afgelopen twee weken waren erg emotie-rijk, om verschillende redenen. Want soms gaan er dingen mis die je werkelijk nooit voor mogelijk houdt voor ze voorvallen. Dat is bij de bouw dus ook gebeurd. Op een zonnige woensdag, eind van de middag, lopen Paula en ik over de bouw, verbazend over de snelle voortgang van het werk. De funderingen waren die dag uitgegraven, het houtwerk voor het beton storten lag al op z'n plek, dus je kon voor het eerst goed zien hoe het huis er bij zou komen te liggen. Tot nu was het slechts de kelder, dat is een gat in de grond waar een betonnen doos in ligt. Maar nu niet meer, we lopen over de bouw, kijk, hier komt de woonkamer, hier het kantoortje, zeg ik tegen Paula, en kijk we hebben toch best veel ruimte voor het huis tot aan de straat. Ja, dat is meer dan ik verwacht, valt erg mee eigenlijk, er past zelfs een auto. Hé, wacht eens even ... Ik krijg plotseling een vreemd gevoel in mijn buik. Ik ga zo staan dat ik het huis van de buren goed kan zien, en plotseling zakt de grond onder mijn voeten weg. Paula, roep ik, het huis staat niet op de juiste plek!! En toen werd het duidelijk: de aannemer had de oorspronkelijke locatie tekening gebruikt, en niet de eindtekening. De gemeente had correctie van het projekt gevraagd, en aangegeven dat het huis op lijn zou moeten staan met het huis van de buren. Dus ipv op 7,5 meter van de noordgrens, moet het huis op 5,0 metere staan.
Oeps...
Na telefonisch overleg de volgende ochtend een spoedbijeenkomst met de aannemer en de bouwtechnisch directeur. Snel kwamen we tot de conclusie dat het huis inderdaad niet volgens bestek stond. Nu waren er drie mogelijkheden: of verzoek indienen bij de gemeente dat het huis toch op 7,5 meter komt te staan (dat zou maanden duren, en dus de bouw uitstellen), of de kelder afbreken (wat een schadepost van 10 tot 20 duizend € zou veroorzaken, plus een vertraging van een maand op de bouw) of de Salomonische (en typisch Portuguese) oplossing, om de kelder rustig te laten liggen, maar het huis wel op de juiste plek te zetten. Bouwtechnisch gezien geen probleem, de gemeente blij, aannemer blij, afgezien van de trap naar de kelder, die in de knel kwam te zitten.
Zoals te verwachten was, werd het oplossing drie. De keldertrap werd iets stijler, met een bocht naar links. Dus de aannemer mag mij wel dankbaar zijn (en dat is 'ie ook) en niet voor oplossing twee gekozen te hebben. Want dat zou wel een duur keldertrapje geworden zijn...
Nenhum comentário:
Postar um comentário